Wellness… (Ned 5)
5. verrassing !
Zoals gewoonlijk kwamen we rond drie uur terug in ons appartement.
Je bereid de uitstap voor ‘s anderendaags toch altijd na het avondbrood voor, Eric ? Het is tijd voor je dagelijks Wellness bezoek.
Vandaag toch maar niet, Mevrouw, met die brandwonden gaan zwemmen lijkt me niet aangewezen.
Juist. Maar een dampkuur zal je deugd doen… wie weet loop je dat geil ding van kamer 512 niet tegen het lijf, zal die ogen open trekken zeg. Hier, je badmantel en je zwembroek, aantrekken en wegwezen, het is tijd voor mijn schoonheidsslaapje. Hup, weg.
De badmantel liet ik in het kluisje achter en het doorkruisen van het algemene zwembad gaf tot niets aanleiding, de zwembroek verborg inderdaad alles. Eens ik me met de kamerkaart toegang verschafte tot het afgesloten gedeelte begon ik me minder op mijn gemak te voelen; hier moest de zwembroek uit, kledingvoorschriften zijn er nu eenmaal om gevolgd te worden.
Onterecht zo bleek. Ik nam de verplichte douche, doorkruiste de relaxruimte om in de salonruimte een glas vruchtenwater te gaan drinken en niemand lachte, gilde of krijste om mijn voorkomen. Meer dan de gewone vluchtige blik om te zien wie binnen kwam gaven deze habitués me niet.
Plots stond Carl naast me. “Meekomen” zei hij “ik heb nog een eitje te pellen met jou”. In het dampbad aangekomen wees hij me een plaats aan op de bovenste, dus warmste, etage terwijl hij zelf schuin tegenover me op de middelste etage plaats nam. Dit gaf hem een goed zicht op mijn brandmerken, ontlokte hem een grijns maar hij zei geen woord.
Het koppeltje dat nauwelijks notitie van ons genomen had verliet het dampbad en toen kwam Carl in actie.
Naar beneden jij, knielen op de eerste etage. Ik heb gehoord dat je zo’n lekkere mond hebt ?
Heeft je vrouw je dan alles verteld ? Ik was de verleider niet we…
Carla heeft niets gezegd, ik zag wel dat er iets was maar ja, je kent vrouwen hé. Neen, gisterenavond kregen we plots bezoek en het was jouw vrouw die, verontwaardigd maar ook wel opgehitst, zei wat jij en Carla uitgespookt hadden. Zij zei me dat ik hier het voorlopig resultaat van haar straf zou kunnen bewonderen en ja, ze heeft niet gelogen, het is ingrijpend en het zien waard. Ik heb natuurlijk ook nog wat voor je in petto en daarna mag je zien in welke toestand je Carla gemanoeuvreerd hebt. Mond open ! En schuif wat dichterbij.
Ik dacht dat ik oraal ontmaagd zou worden maar dat deed hij niet, of wel, maar niet zoals ik gedacht had. Hij nam mijn tepels tussen duim en wijsvinger, draaide ze een kwartslag en trok me zo tot vlak voor zijn pik. Door de plotse pijn in mijn tepels ging mijn mond volautomatisch open en plofte hij zijn pik direct tot tegen mijn huig. Hij herhaalde dit enkele keren, ik geloof dat zijn eikel zelfs enkele keren echt in mijn keel zat maar trok dan terug tot aan mijn lippen. “Je dacht toch niet dat je mijn zaad waardig was, stuk stront”, zei hij, en begon te plassen. “Inslikken, als je kutsap kunt drinken dan dit ook” en gaf nog enkele rukken en draaien aan mijn tepels alsof hij ze er wou af trekken.
Toen er eindelijk een einde aan zijn plas kwam (hij moet liters gedronken hebben vooraf) gaf hij me de tuinslang om de ruimte en mezelf zuiver te spoelen. Gelukkig had hij de kraan op koud gezet zo niet had ik er nog derdegraads brandwonden bij gehad.
Meekomen, zei hij, je mag je lief gaan bewonderen.
De mooie, aantrekkelijke en gedistingeerde vrouw die ik gisteren had leren kennen en vertroetelen zag er nu helemaal anders uit.
Haar hele lichaam was gestriemd, ze had buldog klemmen verzwaard met gewichten op haar tepels en haar polsen waren aan een touw aan het plafond gebonden. Hoewel haar ellebogen hierdoor slechts ter hoogte van haar ogen kwamen stond ze op haar tenen. Tussen haar benen bengelde een emmer die middels twee kettingetjes en klemmen aan haar schaamlippen van de grond weg gehouden werd. Ze keek me smekend aan en wou iets zeggen maar kreeg bars het bevel te wachten tot hij me een en ander uitgelegd had.
Zoals je ziet neem ik altijd een deel van mijn speelgoed mee als ik op reis ga: klemmetjes, gewichtjes, een metertje of zo elektrische draad, enkele meters touw en natuurlijk mijn slavin, annex vrouw. Mooie bergen hier maar een mens wil ook wel eens wat vermaak.
Omdat het al vrij laat was toen je vrouw ons verliet ging ik, normaal laat ik Carla eerst een uurtje bang wachten en gissen welke straf ze zal krijgen, onmiddellijk tot de actie over.
Zoals je ziet kreeg ze een honderdtal, ‘t kunnen er ook tweehonderd geweest zijn, slagen met dat kabeltje. Hoe meer ze jammerde, kreunde, schreeuwde en weende hoe hitsiger ik werd… ik heb ze dus niet geteld.
Zo iets moet ik niet tussen mijn lakens hebben dus mocht ze de nacht doorbrengen op haar knieën in die hoek daar. Veel geslapen zal ze zo niet gedaan hebben, dat zie je aan haar ogen. Ze had ongelooflijk pijn in haar knieën zei ze en ze moest dringend plassen. Ik ben geen beest, ik had er alle begrip voor en heb beide problemen zoals je ziet opgelost.
Zelf heb ik wel nog een probleempje maar daar kun jij me bij helpen. Bij de uitrusting van dit appartement hoort slechts één emmer en die durf ik niet te gaan uitgieten want stel dat ze juist dan opnieuw plast… Hier heb je een glas, schep die emmer leeg door er om beurten een glas uit te drinken… kijk niet zo vies, gisteren zat je nog aan de bron te slurpen; bovendien help je die hoer er mee want bij elk glas verminderd het gewicht aan haar schaamlippen… sinds gisterenavond kreeg ze niets meer te drinken dus dorst zal ze ook wel hebben.
Oh, ja, die klemmen en gewichtjes aan haar tepels zitten er nog maar op van toen ik naar de Wellness ging hoor, deze voormiddag wiebelde ze naar mijn smaak iets te veel waardoor ik drie maal haar evenwicht moest herstellen, sindsdien staat ze veel stiller en beweegt ze enkel nog op en neer.
Gezondheid, Prosit…
Doordat ze al een hele tijd niets te drinken had gekregen kwamen we er van af met elk twee volle glazen urine. De consistentie was er echter ook naar, donker geel met een zeer indringende, zeg maar stinkende, geur.
Bij het leegscheppen van die emmer begreep ik ook waarom ze steeds op haar tenen probeerde te staan alhoewel het touw tussen de zoldering en haar polsen er haar niet toe dwong. Carl had in de hielen van de hotelpantoffels duimspijkers gekleefd.
Iedere keer dat ze gewoon op haar voeten wou gaan staan drongen die in de zool van haar voeten. Toen ik Carl verbouwereerd aankeek vergoelijkte hij zich door te zeggen dat die er ook nog maar pas inzaten van vlak voor zijn Wellness bezoek. Een Iron Horse marteling zonder paard dus…
Je mag nu zeggen wat je moet zeggen Carla.
Bitte, Bitte, Eric, neem die klemmen van mijn tepels en schaamlippen en sla me, hard, want anders telt het niet. Ik kom pas los en uit die pantoffels als je doet wat ik je smeek te doen. Carl zegt hoeveel en waar.
Achteraan telkens 10 op de dijen, billen, bilnaad, onderrug, en schouderbladen,Vooraan telkens 10 op de dijen, onderbuik, elke borst en kut. En in die volgorde, begrepen ?
Telkens volle kracht of het telt niet, probeer me niet te bedotten, ik ken Carla’s reacties dus toneel spelen zal jullie niet helpen.
Dank zij een in haar mond gepropt washandje waren haar kreten en gejammer tot een aanvaardbaar geluidsniveau teruggebracht maar dat ze helse pijn leed door mijn slagen op haar vooraf reeds geschonden lichaam was overduidelijk door haar tranen en haar gekronkel. Na de honderdste slag bleef ze gewoon, voorover hangend aan haar touwen hangen; gelukkig voorover want zo werden haar al bloedende voeten niet verder doorboord.
Beduusd gaf ik de kabel aan Carl “Dat was het Mijnheer, vergeef ons, het spijt ons”
Grijnzend bekeek hij me en zei “Dus dat was het volgens jou, denk je niet dat je vrouw ook nog wel genoegdoening wenst ?”
Je kijkt al de halve middag naar mijn gebrandmerkte lichaam Mijnheer en Mevrouw zal je zeker wel verteld hebben dat er nog een hele reeks bijkomen in de komende weken.
Dat is enkel het aanbrengen van haar eigendomsmerk en, gezien de vernedering die het meebrengt, een lange termijn straf voor je verdere leven. Op korte termijn heb je nog niets gehad en Carla zal ze waarschijnlijk ook wel eens onder handen willen nemen.
Help haar maar recht en fatsoeneer haar een beetje want ze ziet er niet uit.