Ben Esra telefonda seni bosaltmami ister misin?
Telefon Numaram: 00237 8000 92 32
Harry de boer op (15): meer vishaakjes
Harry de boer op (15): meer vishaakjes
De eerste ‘speldenprik’ was zojuist uitgedeeld door Harry. Zijn wraak op de vastgebonden en machteloze boerin zou zoet zijn en ze had nu twee vishaakjes door haar dikke spenen. Vloekend en grommend had ze de pijn verbeten. Harry was extra geil geworden door de macht die hij over zijn voormalige sadistische meesteres uitoefende en wilde nu meer.
Hij had een flinke erectie gekregen toen hij de vishaakjes door de tepels van de gillende boerin duwde. Pijn bij anderen wond hem enorm op, merkte hij. Hij liep terug naar de keuken en nam het hele doosje vishaakjes mee. De boer en Nel bleven zwijgend achter aan de keukentafel. Geen zin om getuige te zijn van wat zij vermoedden dat komen ging. Ze legden zich bij de nieuwe situatie neer.
De boerin zag Harry aankomen met het doosje, herkende het, trok aan de handboeien en riep: ‘Ooh nee, niet nog meer!’ Harry reageerde enigszins verontwaardigd met: ‘Wist je bij mij van ophouden dan, vuile dikke zeug? Je hebt geen recht van spreken en krijgt nu je verdiende loon.’ Hij dacht even na en besefte toen dat hij dit klusje niet alleen aankon en riep daarop naar de keuken, dat de boer moest komen om te helpen.
Liefst wilde de boer in de grond zakken en zich dood houden, maar dat ging niet. Hij moest óf solidair zijn met zijn sadistische vrouw, die jarenlang allerlei vernederende spelletjes met hem had gespeeld en hem vaak medeplichtig had gemaakt aan haar misbruik van knechten, óf met de nieuwe machtshebber: Harry. Hij koos uiteraard opportunistisch voor de laatste. Geef hem eens ongelijk.
‘Boer, ik wil wat vishaakjes door haar schaamlippen duwen. Dat lijkt me wel een geil gezicht: twee door haar spenen en een stuk of wat door haar dikke schaamlippen. Maar dan moet jij haar wel een beetje in bedwang houden’.
De boerin begon meteen op haar ega in te praten (haar enige kans) en dreigde met hel en verdoemenis als hij zo stom was de kant van Harry te kiezen. De boer keek haar quasi-schuldig aan en zei wijselijk niks. In discussie gaan met haar had nooit zin gehad.
Harry zei dat de boer haar benen wijd moest houden en omgekeerd op haar bovenlijf moest gaan zitten. Daardoor kon de boerin weinig meer uitrichten. Ze keek nu tegen de zwaarbehaarde gorillarug van de stevige boer aan en haar intimiderende scheldkanonnade gleed zonder effect af langs diezelfde rug. De boer hoorde haar wel, maar zag haar gezicht tenminste niet meer. En voelde daardoor ook niet langer de druk om te reageren.
Harry had intussen haar rechterschaamlip van de nogal kolossale boerin met twee vingers beetgepakt en flink uitgerekt. Vervolgens hij had een vishaakje beetgepakt en – beginnend aan de onderkant – tussen die vingers door in haar vlees geduwd, zodat het haakje er aan de andere kant weer braaf uitkwam. Daardoor ontstond weer een enorm gegil, maar in de verre omtrek kon niemand de boerin horen, behalve Nel en een heleboel koeien. Waarvan sommige nerveus om zich heen begonnen te kijken.
Harry pakte een volgend vishaakje, trok weer aan de rechterschaamlip, zag het ene haakje meebewegen en prikte een halve centimeter verder naar binnen. Weer een gil, maar het deed hem weinig. Behalve zijn seksuele opwinding naar recordhoogte opstuwen. Goh, dat hem dit zoveel genoegen zou verschaffen. Sweet revenge! Hij zag nog zeker 10 haakjes in het doosje liggen en was van plan die allemaal een mooie plaats te geven, eerlijk verdeeld over twee kanten.
De boerin gaf haar verzet grotendeels op, waardoor het gegil afnam. De boer keek met ‘dokter’ Harry mee en constateerde dat de dikke kut van zijn vrouw er met een minuut geiler uit begon te zien. Hij vond die vishaakjes wel mooi bij haar, al hadden ze eerder heel pijnlijk aan zijn eigen voorhuid vastgezeten, uitgerekt naar een grote plastic ring.
Uiteindelijk zaten er 14 vishaakjes in de boerin: 2 in haar tepels en 12 in haar schaamlippen, 6 rechts en 6 links. Harry keek voldaan naar zijn werk, zag kleine bloeddruppeltjes her en der, maar dat hoorde er nu eenmaal bij. Hij liep terug naar de keuken, pakte daar de hamer waarmee de boerin een week geleden de spijkertjes in zijn balzak had geslagen en liep terug naar de stal.
De schaamlippen van de boerin stonden redelijk uiteen en hij likte aan de steel van de hamer. Vervolgens joeg hij het hout met veel kracht in de kut van de boerin. ‘Zo, die mag even kennismaken’. Hij begon de steel heen en weer te bewegen, maar vond in de uitgewoonde kut van de boerin te weinig weerstand.
Daarom maakte hij haar poepertje nat, stak een vinger in haar dikke kont en stopte vervolgens de steel van de kamer een gat verder. De ruime kut van de boerin was geen ‘partij’ voor de hamersteel, haar kontje wellicht wel. Onder luid gekreun stootte hij zeker tien centimeter van de steel in de kont van de hulpeloze boerin, die een verrassende scheet produceerde en daarna een zacht gekreun liet horen. Het was moeilijk te herkennen of dit pijn was of genot, of allebei. Bij die maffe boerin was alles mogelijk.
(wordt vervolgd)