Verkilde Vertwijfeling
Let op, dit is een vervolg van Verhitte Wraak!
____
Mijn hart klopte hard in mijn keel, haast oorverdovend. Dag drie van de onderhandelingen was aangebroken en ik was nog nerveuzer dan voor de eerste dag op de middelbare school. Mijn vagina voelde nog beurs aan na gisteravond en klopte vrolijk mee op het ritme van mijn hartslag. Ik was netjes gekleed vandaag, extreem netjes zelfs, hoewel ik wist dat mijn vocht rijkelijk vloeide. Het was ook de laatste dag van de onderhandelingen, maar ik zou het hele weekend nog hier blijven op kosten van het bedrijf. Een weekendje eruit na een extreem drukke periode. Mijn hakjes klikten op de vloer toen ik naar de ruimte liep die gereserveerd was voor ons. Ondanks dat het nog vroeg was, was ik de laatste die binnenstapte. Ik groette in het algemeen iedereen beleeft, pakte een koffie en nam plaats naast mijn collega. Pas toen durfde ik op te kijken in de kijkers van hem. Het was kort, maar hij gaf een kort knikje. Mijn outfit was in ieder geval goedgekeurd, al had hij daar geen specifieke opmerking over gemaakt.
Uitdagen en opgeilen was vandaag uit den boze, mocht ik nog een kans maken op een herhaling van gisteren. Mijn wangen begonnen meteen weer te gloeien bij de gedachte aan gisteravond. Hoe hij me behandelde in de sauna, zo beestachtig en rauw. De spieren in mijn vagina trokken sterk samen en ik zuchtte zacht om een kreun te onderdrukken. Hij keek meteen op, maar ik hield mijn blik strak op mijn collega gericht. Ik liet me niet kennen, ik probeerde uit alle macht niets te laten merken. Bij elke beweging die ik maakte, voelde ik zijn ogen op mij branden, al dan niet vanuit zijn ooghoeken. Ik was blij dat het grootste gedeelte van mijn onderhandelingen er al op zat, want ik was er niet echt meer bij met mijn gedachten. Alles was gericht op normaal over komen, en vooral niet hem opgeilen op wat voor manier dan ook. Het was lastiger dan ik dacht, elke beweging die ik maakte werd over nagedacht. Elk woord wat ik sprak. Zelfs mijn eigen gedachten hield ik strak onder controle, ik nam geen risico.
Hoewel de dag vroeg werd afgerond, voelde het alsof er geen einde aan kwam. Toen het duidelijk werd dat het einde eraan zat, begon mijn hart opnieuw als een razende te kloppen. Ik begon mijn aandacht meer te focussen op hem, op zijn kleine gebaartjes, zijn kleine beweginkjes. Maar hij gaf me geen aandacht. Zijn blik was op het contract gericht, hij lachte en flirtte licht met mijn collega, die daar subtiel op inspeelde. Had ik dan toch iets fout gedaan? Mijn blik richtte zich kort op zijn broek, waar inderdaad een lichte bolling te zien was. Teleurstelling spoelde door me heen. Ik had mijn best gedaan en ik had gefaald, al wist ik niet op welk punt. Ik probeerde nog opgewekt te reageren bij het afscheid, schudde hem net als de anderen de hand, maar zijn reactie was koud en kort. Mijn collega verscheen voor mijn gezicht met een grote glimlach.
“Het is ons geluk! Dat wordt een grote bonus voor ons, wat denk jij?” Ik grijnsde terug naar haar en knikte enthousiast.
“Ja, minimaal! Dat hebben we wel verdiend!”
“Absoluut! Nou, ik vertrek meteen richting huis, mijn man en zoontje wachten op me. Dan kan ik hen mooi nog even verrassen met een vroege thuiskomst. Tot maandag!” Ze zwaaide en liep met grote stappen het gebouw uit. De twee anderen zaten nog na te kletsen. Ik zei hen beiden gedag en liep langzaam naar de uitgang. Stiekem hoopte ik dat hij me achterna zou komen of in ieder geval nog liet weten wat ik kon verwachten, maar het bleef stil. Ik bleef stiekeme hoop houden tot ik de kamerdeur van mijn hotel achter me sloot.
Midden in de kamer bleef ik stil staan. Het voelde leeg, terwijl het best een gezellige ruimte was. Misschien zou een douche mij goed doen. Ik stripte snel, legde mijn kleren op een net stapeltje op een stoel en liep naakt richting het kleine badkamertje. De koele lucht tegen mijn huid deed me al goed, maar het water dat enkele minuten later hard neerkwam op mijn lichaam deed wonderen. Mijn hoofd werd leger en ik liet alle zorgen van me af glijden. Mijn hand gleed als vanzelf tussen mijn benen en ik werkte me zo snel mogelijk naar een hoogtepunt. Het was niet heel bijzonder, maar het hielp me verder te ontspannen. Na een kwartiertje stapte ik onder het water vandaan en sloeg een dikke handdoek om me heen. Met druipende haren liep ik terug de hotelkamer in en bleef opnieuw in het midden van de kamer staan. Wat nu?
Mijn gedachten werden onderbroken door een paar snelle kloppen op de deur. Mijn hart begon meten weer te kloppen en opnieuw begon ijdele hoop te groeien.
“Roomservice!” Dat ene simpele woordje bracht me weer terug naar een lichte teleurstelling. Ik had het kunnen weten. Ik trok de deur op een kiertje en keek verbaasd om de hoek. Een jonge kerel strak in pak keek me vriendelijk aan, een klein karretje naast hem.
“Ik heb niets besteld,” zei ik, terwijl ik nog steeds de deur zo dicht mogelijk hield. Ik voelde me naakt, maar ik besefte me ook dat hij waarschijnlijk al veel dingen had gezien.
“Dat klopt, mevrouw. Dit is met complimenten van uw werkgever.” Ik knikte kort en stapte opzij. Mijn wangen kleurden iets toen ik zag dat hij snel zijn ogen over mijn lichaam liet glijden, maar het was maar een seconde. Professioneel hield hij netjes zijn blik op zijn werk gericht, terwijl hij het karretje de kamer in reed.
“Zodra u klaar bent, mag u het karretje buiten weer neerzetten, dan wordt het vanzelf opgehaald.” Ik knikte en bedankte hem vriendelijk, terwijl ik hem zo snel mogelijk de kamer uit werkte. Ik was heel benieuwd wat er gebracht was. Ik had amper twee stappen naar het karretje gezet toen er opnieuw op de deur werd geklopt. Opnieuw opende ik de deur op een kier, onmiddellijk stokte mijn adem in mijn keel. Ik kon geen woord uitbrengen. Ondanks dat ik niet meer had verwacht dat het zou gebeuren, was het dan toch gebeurd. Hij was hier.
Zijn gezicht stond nog steeds onverschillig, terwijl hij de deur zonder een woord te zeggen open drukte. Ik stapte opzij, maar hij draaide mij aan mijn schouder om en duwde me naar het midden van de kamer. Ik was nog steeds helemaal ondersteboven van zijn plotselinge verschijning dat ik vergat dat ik slechts een handdoek om had. Pas op het moment dat hij in een ruk de handdoek van mijn lijf trok, herinnerde ik me het, maar toen was het te laat. Meteen draaide ik me om naar hem om te protesteren, maar hij drukte meteen een hand op mijn mond.
“Stil,” sprak hij en hij trok mijn armen van mijn lichaam. Weer opende ik mijn mond, maar opnieuw was hij me voor.
“Op bed, en snel.” Ik klapte mijn kaken hard op elkaar, terwijl een lichte boosheid op kwam borrelen. De hele dag negeerde hij me, drukte hij mijn zelfvertrouwen de grond in en flirtte met mijn collega. En nu moest ik ineens luisteren naar wat hij te zeggen had? Ik sloeg mijn armen over elkaar en staarde hem aan. Het mocht wel duidelijk zijn dat ik weinig zin had om te luisteren. Zijn antwoord erop was duidelijk. Een felle tik kwam tegen mijn bil aan en hij greep mijn kaak hard beet.
“En nu opschieten. Ik blijf niet de hele avond zo aardig.” Nog een hardere tik, nu tegen mijn andere bil ontlokte een zachte “au!”, een duw richting bed deed me toch die kant op lopen, al was het maar met tegenzin. Ik ging op het randje van het bed zitten en keek hem strak aan.
“Ga maar liggen,” zei hij, terwijl hij zich omdraaide naar het karretje. Hij haalde het deksel van het bord en keek om.
“Heb jij…” begon ik, maar wees alleen maar naar het bed. Liggen, was zijn opdracht. Ik klemde mijn kaken weer strak op elkaar en keek hem uitdagend aan. Het was duidelijk dat hij er nu genoeg van had. In een paar grote stappen stond hij voor me, greep mijn keel beet en drukte me hard achterover op bed. Mijn adem werd afgekneld, terwijl hij op mijn heupen ging zitten. Het ging zo snel dat ik niet kon tegenstribbelen. Hij boog tot heel dicht bij mijn gezicht, zodat hij me recht aanstaarde.
“Je hebt je zo goed gedragen vandaag, meisje. Verpest het niet.” Met die woorden schoof hij soepel weer van mij af en liep terug naar het karretje. Totaal verbaasd lag ik op bed, in dezelfde positie waar hij me ingelegd had. Het duurde even voor zijn woorden tot mij doordrongen. De hele dag had hij een spel met mij gespeeld, had hij mij bewust links laten liggen, bewust opgefokt en feitelijk mentaal vernederd. Wat een ijskoude kikker.
Ik merkte dat ik mijn adem nog steeds inhield. Heel traag blies in de lucht door mijn tanden door naar buiten, voor ik diep inademde. Ik draaide mijn hoofd bij naar wat hij deed, en ik zag hoe hij met een klein schaaltje naar mij toe kwam lopen. Het karretje had hij weer afgedekt, nog steeds wist ik niet wat zich daaronder bevond.
“Sluit je ogen,” sprak hij zacht maar dwingend. Voor even keek ik hem aan, op zoek naar een vleugje van de man die ik gister had leren kennen. Hij keek me echter leeg terug. Ik wist dat hij wist dat ik naar hem zocht. Hij was geduldig. Hij had laten merken wie de baas was, nu was het een kwestie van overgeven. Vertrouwde ik hem? Durfde ik me op deze manier zo over te geven?